Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

Nie chcemy lub nie wiemy, jak posługiwać się prawidłowo tym określeniem. Spychamy wszystkich “wieśniaków” do jednej kategorii. Tak jest wygodniej i szybciej. Może po części wynika to z ubogości naszego języka. Po angielsku “wieśniak” w rozumieniu “prostak” to peasant. Rolnik zaś to farmer. Podział, o kogo chodzi w danym kontekście, jest w miarę jasny. U nas go brak. Uważam, że to krzywdzące.

Rolnicy to ludzie myślący postępowo, znający się na nowych technologiach zarówno w kwestii maszyn jak i programów, systemów i aplikacji pozwalających sprawnie zarządzać gospodarstwem. A to tylko część tego, jaką posiadają wiedzę, żeby nie powiedzieć, przewagę w rozumieniu tego, co znaczy być nowoczesnym. Rozmawiając z ludźmi z miasta wiem, że w zdecydowanej większości nie mają o tym pojęcia. Stereotypy się pogłebiają.

Co dziś znaczy być wieśniakiem? To właściwie nie znaczy nic. Bo to pojęcie pogubiło swoje znaczenie. Dla każdego oznacza co innego. Biorąc jednak pod uwagę silną konotację z rolnikami, najlepiej byłoby, gdybyśmy całkiem darowali sobie używanie tego (dziś pejoratywnego jednak) określenia zamiast szafować nim bezpodstawnie.

Jutro

Rolnicy coraz dobitniej pojazują, jak bardzo unowocześnia się rolnictwo – polskie i światowe. Swoją pracą, wiedzą i doświadczeniem udowadniają, że są nowoczesnymi managerami w gopodarstwach. Prowadzenie ich wymaga wielu umiejętności nie tylko związanych z samym rolnictwem, ale zarządzaniem, myśleniem strategicznym. Jak dalekie jest to od bycia stereotypowym “wieśniakiem”. Według mnie – semantyczne lata świetlne.

Nie wiem, ile lat musi minąć zanim miastowi porządnie zaczną rozróżniać, kto jest gospodarzem, a kto stereotypowym wieśniakiem do którego wracamy. Być może tych drugich więcej jest w mieście?